γλωσσομ(ε)ίκτης

ο

αυτός που χρησιμοποιεί γλωσσικά στοιχεία διαφορών εποχών ή στοιχεία διαφόρων διαλέκτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γλώσσα + -μικτης < μείγνυμι. Η λ. (στον λόγιο τ. γλωσσομίκται), μαρτυρείται από το 1816 στο περιοδικό σύγγραμμα Ερμής οΛόγιος].